De laatste week zijn in het nieuws berichten over doping gebruik door Russische atleten, toegediend door de staat. Niet nieuw zou ik zeggen.

Het doet mij denken aan mijn eigen ervaring in de zeventiger en tachtiger jaren. De jaren dat het ijzeren gordijn nog bestond. Deelnemend aan de Nederlandse A en B selectie, herinner ik mij dat ik bij een interland het kleedhok in wilde lopen en mannen stemmen hoorde, maar toch een vrouwen poppetje op de deur stond. “O ja dat zijn natuurlijk die Oost Duitses”. En inderdaad zaten daar vier dames met elkaar te kletsen met mannenstemmen en stierennekken. Een beetje huiverig kleed ik mij om en merk dat zij het gewoon over vrouwen dingen hebben. Eén van hen is ongesteld en ze hebben het over wie genoeg watten mee heeft. Maandverband of tampons hadden ze niet. Misschien gingen de heren dokters er vanuit dat de dames niet meer ongesteld zouden worden.

Ik heb later een documentaire gezien van zo’n atlete waarin zij vertelde wat een gezondheidsellende zij had na het stoppen van haar sport carrière. Geen kinderen kunnen krijgen en veel last van lichamelijk klachten. Wie weet nog over wie die documentaire ging?

Hoe zit dat in de zwemsport? Het lijkt er nu op dat zwemmers braaf zijn en doping niet nodig is.  De laatste grote dopingzaak was in het jaar voor de Olympische Spelen in Beijing. Vele Chinese dames werden toen betrapt  op het gebruik van doping (mannenstemmen en stierennekken) en werden uitgesloten van de Spelen.

Nu is het weer het jaar voor de Olympische Spelen 2016 in Rio de Janeiro. De media zitten er weer bovenop en de doping controles ook. Wordt in Nederland doping gebruikt bij de zwemmers? Naar mijn idee niet vanuit een overkoepelend orgaan. Hier wordt nog steeds heel individualistisch getraind en begeleid. De Nationale trots hebben we hier niet zo. Niet zoals in Amerika, Rusland, China of in welk ander groot land dan ook. Goed presteren op de Olympische Spelen is mooi, maar je bent maar heel even held en het ligt aan jezelf of je er nog wat aan over houdt. Dus waarom doping gebruiken en je hele leven verprutsen.

Wat wel gedaan wordt is binnen de marges wegen vinden om het lijf zo optimaal mogelijk te laten functioneren. Snel herstel te creëren zodat hard getraind kan worden. Zoals hoogte stages, in een zuurstofarme tent bivakkeren en allerlei supplementen voor voeding. En misschien op individuele basis soms een verboden middel, dat weet ik niet.

Ik heb in ieder geval nog nooit een Nederlandse zwemster met een mannenstem en stierennek gezien.

Ik denk dat er nog een hele slag te slaan is op mentaal gebied. Natuurlijk zijn er mentale coaches aan het werk om zwemmers te begeleiden, maar k vraag mij af hoe accuraat. Wat als een zwem(st)mer toch net niet op het juiste moment de rust, kalmte en zelfvertrouwen heeft. Moeten ze dan nog harder trainen? Andere zwemprogramma’s doen? Andere trainer nemen? Andere omgeving opzoeken? Wat dat betreft is niet veel veranderd sinds de zeventiger jaren…

Enith Bregitha

Lees hier de ervaring van Enith Brigitha die het in de zeventiger jaren opnam tegen de oneerlijke Oost Duitse concurrentie.

Wat is het perfecte gevoel om een superprestatie neer te zetten als het moet? Vertel het mij hieronder in een reactie! Ik ben benieuwd naar jouw idee daarover.