Het is woensdag. Ik zit al twee weken met mijn linkerpols in het gips. Vanmorgen gelukkig lichter gips gekregen waardoor ik iets meer met de vingers van mijn gipshand kan. Ik denk “ik ga eens een blog schrijven. Dat is alweer zo lang geleden”. Dus ik zit nu aan tafel naar buiten te staren. Inspiratieloos. Ik wil wat schrijven maar waarover dan? Ik begin gewoon en zie wel. Net zoals vroeger toen het wel eens voorkwam dat ik ging trainen omdat het moest, zonder zin en op de automatische piloot. Vaak was zo’n training dan toch niet nutteloos. Er passeerde zich van alles in mijn hoofd. Gedachtes en ervaringen werden verwerkt. Zo chagrijnig als ik begon aan de training zo licht en opgewekt kwam ik het water dan weer uit. Fysiek was het misschien even niet zoals het bedoeld was, maar ach als je 3 à 4 uur per dag traint geeft dat niet.

Een raar fenomeen die hersenen. Ik plaatste vandaag ook nog een spreuk op facebook.

Ik zag ‘m voorbij komen en het sprak mij vandaag aan. Waarom eigenlijk? Ook ik heb wel eens de neiging om geluk van buiten te halen. Maar de hersenen en energiebanen bevinden zich binnen in mij. Je kunt je laten beïnvloeden door de buitenwereld, maar geluk creëren doe je zelf. Want wie beoordeelt dat je gelukkig of ongelukkig bent?

Je kunt geluk hebben als je een nare ziekte overleeft, een spannende wedstrijd of een loterij wint. Zo ook ongeluk of pech wanneer dat niet zo is. Maar dat is dan weer het verschil tussen (on)gelukkig zijn en (on)geluk hebben. Die moet je niet door elkaar halen! In het Engels is dat makkelijker: ‘happiness’ of ‘lucky’.

Ik had het ongeluk mijn pols te breken bij het uitglijden op de metrotrap. Ongeluk dat het een rottige breuk was. Ongeluk dat we net begonnen waren aan twee dagen leuk naar Rotterdam. Ongeluk dat ik net lekker op gang was met sporten. Maar ja dan weer geluk dat we twee stations van het Erasmus ziekenhuis waren. Geluk dat mijn rug, nek en hoofd helemaal heel zijn. Sterker nog geluk dat mijn 20 jaar durende rugpijn ineens over is. Geluk dat onze booking op de SS Rotterdam gratis gecancelled kon worden.  Geluk dat met vijf weken gips die pols (hopelijk) wel weer heel is. Geluk dat het gips twee dagen voor de bruiloft van mijn zwager eraf mag.

En ik ben gelukkig. Gelukkig met Jaap die aan alle kanten helpt. Gelukkig met twee kinderen die bezorgd zijn. Gelukkig met zoveel familie en vrienden die mij sterkte wensen. Gelukkig met mijzelf dat ik wegen zoek om bezig te blijven.

Nou zie je wel! Gewoon beginnen. Er komt altijd wel wat uit……GELUKKIG!

Go Strong en liefs

Monique

PS weet jij een onderwerp voor mij om over te schrijven? Schrijf het hieronder in een reactie!