Om ver te komen in de sport of sowieso om succesvol te zijn, is discipline nodig. IJzeren discipline tijdens de trainingen en discipline in het dagelijkse leven. Wat veel mensen niet weten is dat je er veel (vooral geestelijke) vrijheid voor terug krijgt. Het is een kwestie van prioriteiten stellen. Dan is het makkelijker je dag in te delen. Dan moet je nog consequent zijn en je aan die indeling houden. Vooral tijdens mijn studietijd was dat wel nodig. Ik heb het zwemmen in die tijd als prioriteit gesteld en alles erom heen gepland. Dat is in Nederland wel moeilijk omdat trainingstijden beschikbaar op tijden dat niemand wil zwemmen. Dus als je 2 keer per dag in het zwembad wil trainen moet dat ‘smorgens vroeg om half 6 en ‘savonds tijdens avondeten. Dan waren de trainingsuren beschikbaar in het zwembad voor de verenigingen. Het voordeel daarvan is dat je genoeg tijd hebt voor een heleboel andere dingen, ideaal te combineren met studie eigenlijk. Alleen kwam je dan wel eens in de knoop met rust. Want krachttraining moest ook nog ergens tussendoor gepland worden.
In de winter was zo’n planning altijd prima te doen. ‘sMorgens anderhalf uur trainen van half 6 tot 7 uur, naar huis stevig ontbijten (brinta meestal), naar school of studie, huiswerk maken, trainen van 18 tot 19 uur of soms 2 uur lang. En ‘sAvonds dan weer huiswerk of krachttraining. In het weekend conditietraining in de duinen met hardlopen en oefeningen op zaterdag en zondagochtend 2 uur zwemtraining. Met zo’n leven kan je niet al te laat naar bed gaan.
In het voorjaar werd duurtraining pittiger, dat wilde ik alleen maar buiten doen in buitenbad of kanobaan Spaarnwoude en had ik meer uren nodig. Werk of studie moest dan echt even anders worden ingepland, flexibiliteit is dan wel een pré. Ik deed het gewoon, het is een manier van leven die je dan leidt. Ik heb 4 jaar gestudeerd en gezwommen waar ik mijn onkosten van de wedstrijden mee kon dekken. Vlak na het afsluiten van mijn studie logopedie in 1986 heb ik een maand of 3 gewerkt als logopedist bij schoolartsendienst Purmerend.
Daarna ben ik in maart 1987 naar Amerika vertrokken om te trainen en studeren aan UCSB University of California Santa Barbra.
Hoe het verder ging lees je in mijn boek ‘Ontberingen van een marathonzwemster’
Weer een fantastisch verhaal Monique!! Ik heb je vader niet gekend maar op deze foto lijkt Remco sprekend op hem.
LikeLike
Dank je Marjolein. Ja hè die twee lijken op elkaar
LikeLike