Ik hebben nog feed back gehad van meelezers van het conceptboek. Ik zou graag meer antwoorden op mijn twee vragen willen. Wie helpt mij?
Lieve lezers Zoals jullie natuurlijk al weten is het boek in de maak. Bijna klaar. Maar ik zou nu toch 2 dingen van jullie willen weten.
- Wat verwacht je meer te lezen in het boek ten opzichte van de blogs?
- Welke onderwerpen zou je nog belicht willen hebben?
Laat het mij zo snel mogelijk weten door te reageren hieronder. Of je mag mij mailen naar m.blokwildschut@gmal.com Zo zal het boek nog leuker en completer worden!!! groetjes Monique
Monique Wildschut 
Beste Monique, je zwemprestaties zijn ongelooflijk en je verhalen interessant om te lezen. Zelf heb ik 4 korte afstanden gezwommen (max 3km) en daar zwemverslagen over geschreven die door velen leuk zijn bevonden en met name vanwege het beschrijven van onverwachte details, aparte beschouwingen en associaties die het zwemmen bij mij oproepen en misschien kun je nog wat schrijf inspiratie opdoen van een debutant : je zou misschien met name bepaalde ervaringen kunnen uitsmeren tot een meer gedetailleerde gebeurtenis alsof de lezer naast je zwemt en het met eigen ogen ziet gebeuren zoals je pols bezeren tegen een paal en tevens beschrijven wat die blessure betekende in het dagelijkse leven : hoe onhandig dat is een geblesseerde pols, en een gedetailleerde omschrijving van de omgeving werkt ook prettig voor de lezer om zich een beeld te kunnen vormen van de gebeurtenis.
Veel succes met het voltooien van je boek!
een stukje uit 1 van mn verslagen als voorbeeld:
Mijn armen molenwiekten gestaag hun rondjes, het water stroomde langs het neopreen als olijfolie over een bakplaat en ik begon er van te genieten.
Honderd meter voor me dreef een leeg frisdrank flesje. Flessenpost? Het rode label werd een point of focus, een baken. Toen ik eindelijk het flesje in mn hand had werd ik opeens boos. Nee, ik werd kwaad: welke idioot gooit er nou zn afval in de gracht? Kwaad smeet ik het flesje richting de kadekant. Er zou niets veranderen aan de loop der dingen. Het flesje was alleen maar verplaatst. Maar! Deze kwaadheid veroorzaakte een energiestoot met een positieve fysieke reactie: het zwemmen ging opeens veel sneller, de ademhaling werd lichter en de spieren strakker. Ik besloot de achtervolging in te zetten op de kopgroep en bevond me vlak voor de brug van het 60 minutenpunt. Als je na een uur hier nog steeds niet aan voorbij gezwommen was, werd je voor je eigen bestwil, door de organisatie uit het water gevist.
Onder de lage brug was het donker waardoor ik besprongen werd door Duisternis. Alsof hier groot onheil in het water lag. Dat was natuurlijk volstrekte waan maar emoties hebben de onhebbelijkheid vanuit het Niets op te duiken. Na het passeren van een flauwe bocht openbaarde zich het mooiste stuk van de route. Middenin het Schiedamse centrum lag het vol boten met applaudisserende feestvierders en ook de kades en de bruggen stonden vol enthousiast publiek. Dat was Stimulans. Als je door zovelen aangemoedigd wordt, wil je uiteraard ook je beste armpje voor zetten.
Het watergraven ging steeds harder en ik gleed langs bakboord van een andere zwemmer. Hij had een afwijking naar links waardoor ik steeds dichter naar de boten werd gedrukt.
Als zwemmers elkaar raken dan gaat dat niet zachtzinnig omdat de voortbeweging van borstcrawl lijkt op wild met de armen slaan en natrappen. We sloegen elkaar een aantal keren en om hem in te halen moest een andere techniek worden toegepast : langere armslagen… met meer spierkracht…en niet kortere slagen in een hoger tempo, zwemmen is geen fietsen.
Hierdoor sprong mijn positie vooruit en raakte ik geïsoleerd van de achterblijvers maar lag nog steeds ver achter de kopgroep en dat was prettig: geen last van andermans gespetter, minder opgefokt door de achtervolgers en brandend van verlangen om de voorgangers in te halen. In de verte, aan het einde van de gracht zag ik nog net opspattend water om de hoek verdwijnen. Oké, the heat is on! Full speed in the Full Suit. Steaming in the Steamer. Dit punt lag ongeveer halverwege de 3km en dit tempo dacht ik tot het eind vol te kunnen houden. Daar was eindelijk de bocht en 200 meter voorbij de glazen van het zwembrilletje, zag ik de laatste zwemmers van de kopgroep. Verhip! er zwemt ook nog een oranje badmuts van groep A! En dat werd mijn prooi. Alle remmen los. Het zwemmen werd doelbewust jagen en de adrenaline begon te stomen.
In een moordend tempo van rechts-links-rechts-adem! plonsde ik dichterbij, nog een paar bochten en 500 armslagen te gaan. Ik raakte uit koers, te kort door de bocht, keek op en bevond me op 50cm afstand van een rij bramenstruiken, die aan de voet van een oude fabriek met hun toppen in het water hingen. Nom de Dieu!!! Bijna mn pak aan flarden!!! Bijna gefileerd Neopreen! Kom Op!… Harder!…Harder…Harder! Nog een laatste brug. Een hele rare. Het was een kooi van stalen hekken waarvan er 1 openstond. De binnenzijde leek op een afgedekte sluis waarbinnen een donkerrode boot dobberde. Een tiental meters verder, aan het einde van de kooi, lag een verrassing te wachten: hele bossen en trossen waterplanten hadden zich hier gevestigd en ze tierden welig. De lange slierten bleven tussen mn vingers haken en bedekten uiteindelijk gedeeltelijk mn gezicht. Het was noodzaak om te remmen en de groene slierten er met een ruk vanaf te trekken. Een meisje op een rubberboot zag dat en schoot in een stuip…woehahahaaa…Awkward!
mijn verslagen kun je terugvinden op Facebook:
Openwaterzwemmen NL :
https://www.facebook.com/pages/Openwaterzwemmen-NL/347160832117362?ref=ts&fref=ts
LikeLike
Hallo Renée, bedankt voor je reactie van al een tijd geleden. Sorry dat ik niet eerder gereageerd heb. Gedetailleerd verhaal schrijf je! Ik heb inmiddels inderdaad details en emoties/gevoelens toegevoegd!
LikeLike
Als jij ook maar een waterdruppeltje extra geinspireerd bent geweest door mijn schrijven, dan beschouw ik dat als een golf van een compliment :)) Is je boek al klaar voor de drukpersen?
LikeLike
ja Renée het is er klaar voor. Geplande datum 22 mei
LikeLike